Κρυστάλλινα ποτάμια κελαρύζουν κάτω από πέτρινα, τοξωτά γεφύρια.
Τα άγρια δάση κρύβουν στα σπλάχνα τους πηγές με νούφαρα.
Παραμυθένια τα χωρία και οι άνθρωποι ανέγγιχτοι από τον μαζικό τουρισμό υποδέχονται εγκάρδια τον ταξιδιώτη.
Λένε ότι το τοπίο διαμορφώνει τον άνθρωπο.
Έτσι είναι οι κάτοικοι του Ανατολικού Ζαγορίου, γεμάτοι αποχρώσεις στην ψυχή τους, όμοιες με εκείνες των γύρω βουνοκορφών.
Η ματιά τους διάφανη, σαν το τρεχούμενο νερό που σιγοτραγουδά κάτω από τα παράθυρα τους.
Ο χρόνος εδώ κυλά αρμονικά.
Ο οργανωμένος τουρισμός και τα ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης ξενοδοχειακών μονάδων ακόμη δεν έχουν κάνει την εμφάνιση τους σε τούτον το τόπο. Υπάρχουν δρόμοι σε αυτόν τον παράδεισο που είναι ακόμη απάτητοι, που αν τους ακολουθήσεις σε βγάζουν σε τοπία απρόβλεπτης ομορφιάς.
Το κεφαλοχώρι του Ανατολικού Ζαγορίου, το Γρεβενίτι, απέχει 44 χιλιόμετρα από την πόλη των Ιωαννίνων και είναι χτισμένο σε υψόμετρο 980 μέτρων με εξαιρετική θέα προς τα χωριά του κεντρικού Ζαγορίου.
Η φυσική ομορφιά της περιοχής είναι εντυπωσιακή αφού το χωριό περιβάλλεται από δάση και άφθονα τρεχούμενα νερά.
Πολλά σπίτια στο Γρεβενίτι δεν έχουν το χαρακτήρα που συναντάμε στα υπόλοιπα Ζαγοροχώρια, αλλά έχουν διατηρήσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και στις εκκλησίες και στα καλντερίμια.
Σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από το χωριό υπάρχει η Μονή Βοτσάς ή Βουτσάς, η οποία είναι η αρχαιότερη μονή του Ζαγορίου, γνωστή και ως Παναγιά Πωγωνιώτισσα.
Χτίστηκε τον 7ο αιώνα από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πωγωνάτο.
Δυστυχώς από την αγιογραφία του ναού σώζεται μόνο η δυτική πλευρά του πρόναου επειδή η υπόλοιπη καταστράφηκε με την πυρπόληση της μονής από τους Γερμανούς το 1943.
Άλλα αξιοθέατα στην περιοχή του Γρεβενιτίου είναι το Γεφύρι της Τσίπιανης, και η μικρή «λίμνη με τα νούφαρα».
Υπάρχουν και αρκετές πέτρινες βρύσες που είναι ιδιαίτερα παραδοσιακές με τα κρυστάλλινα τρεχούμενα νερά τους.
