« Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΝΙΚΗΤΗΣ - Για την πόλη που θέλουμε. Για την πόλη που μας αξίζει !! Όλοι μαζί συνεχίζουμε δυναμικά !! »

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Πειραιάς, το λιμάνι των ..... αστέγων


Δεκάδες άνθρωποι ζουν, τρώνε και κοιμούνται στις αποβάθρες !!

Περίπου 50-60 άνθρωποι (ο αριθμός τους αυξομειώνεται ανάλογα με την εποχή), Ελληνες και αλλοδαποί, ζουν, τρώνε και κοιμούνται στο... terminal του λιμανιού. 
Οχι όμως επειδή δεν έχουν χαρτιά ή εισιτήριο για να ταξιδέψουν, αλλά επειδή το λιμάνι είναι το μόνο μέρος στο οποίο είναι ευπρόσδεκτοι.
Τέλος της καλοκαιρινής σεζόν και το λιμάνι του Πειραιά έχει να αντιμετωπίσει αυξημένο φόρτο εργασίας. Κόσμος με μπαγκάζια πάει κι έρχεται στις αποβάθρες. 
Αρκετοί περιμένουν στα υπόστεγα αναμονής ή στις κλιματιζόμενες αίθουσες. Φαινομενικά όλοι όσοι βρίσκονται εκεί πρόκειται να ταξιδέψουν. Σε ένα από τα υπόστεγα αναμονής όμως, όσοι κάθονται στην πίσω σειρά δεν φαίνεται να βιάζονται ιδιαίτερα. Στα χέρια τους κρατάνε σακούλες γεμάτες με πράγματα, άλλοι ακόμη και βαλίτσες. Υπάρχουν εκείνοι με τα σημάδια της ταλαιπωρίας αποτυπωμένα στο πρόσωπό τους και στα ρούχα τους. Δεν είναι όμως όλοι έτσι. Αρκετοί θα μπορούσαν να περιγραφούν ως ο «μέσος έλληνας παραθεριστής». Το ότι αυτό δεν ισχύει γίνεται σαφές ύστερα από κάποιες ώρες παρατήρησης. 
Δεν πρόκειται να ταξιδέψουν, ούτε περιμένουν να παραλάβουν κάποιον. Ο χώρος αναμονής του λιμανιού είναι το καθιστικό τους και οι εργαζόμενοι στους γύρω χώρους οι γείτονές τους.
«Το λιμάνι είναι ένα σημείο όπου περνούν απαρατήρητοι. Υπάρχουν τουαλέτα, ψύκτης με νερό, ακόμα και οι αίθουσες αναμονής που κλιματίζονται τους καλοκαιρινούς μήνες».
Τους περισσότερους από τους…μόνιμους κατοίκους του λιμανιού τούς ξέρουμε με το μικρό τους όνομα. Οπως ακριβώς θα συνέβαινε και σε μια αθηναϊκή πολυκατοικία, οι σχέσεις μεταξύ των... ενοίκων είναι φιλικές μεν, επιφανειακές δε.«Ερχονται και πιάνουν την κουβέντα, όμως πολύ δύσκολα θα σου αποκαλύψουν πώς βρέθηκαν εκεί. Ορισμένοι από αυτούς μένουν εδώ σχεδόν μία δεκαετία. Δεν ζητάνε όμως ποτέ χρήματα, ούτε ζητιανεύουν».
Δεν είναι καινοφανές φαινόμενο, ούτε αποκλειστικά ελληνικό. 
Τα λιμάνια και οι σταθμοί των τρένων ήταν πάντα ένας χώρος όπου οι άνθρωποι χωρίς στέγη μπορούσαν να προστατευθούν. «Απλά την τελευταία τριετία αυτό έχει ενταθεί. Οι παλαιότεροι από τους νεότερους "ενοίκους" ξεχωρίζουν και από την εμφάνιση, αλλά και από το γεγονός πως δεν θα παραδεχθούν με τίποτα ότι μένουν εδώ. Ακόμα και σ' εμάς που τους βλέπουμε κάθε μέρα ....... »