Ένα ένα τα μαγαζιά κλείνουν και στη θέση τους μένουν τα άδεια κουφάρια με τις βρώμικες βιτρίνες, να δίνουν μια εικόνα παρακμής, μιζέριας και διάλυσης.
Η κατάσταση είναι πλέον φανερά μη αναστρέψιμη, αν δε τονωθεί από το κράτος, την Δημοτική αρχή και τους πολίτες.
Τα ενοίκια έχουν καταστεί πλέον απαγορευτικά για κάθε είδους επιχειρηματική δραστηριότητα και είναι αδύνατο να καταβληθούν τα ποσά που γράφονται στα συμβόλαια με αποτέλεσμα οι έμποροι, προ της ολοκληρωτικής καταστροφής, να προτιμούν την αναστολή των εργασιών τους ή τον περιορισμό τους σε καταστήματα με χαμηλότερο ενοίκιο, έστω και εκτός κέντρου.
Για τα μικρά μαγαζιά δεν μιλάμε πλέον καθόλου, όλοι παρακαλάνε να βοηθήσει ο Θεός και να επιβιώσουν.
Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα βαρέσει κανόνι, ούτε ο διπλανός του.
Η άλλοτε ακμάζουσα οδός Κολοκοτρώνη είναι φάντασμα του παλιού εαυτού της και το καμάρι του Πειραιώς η Σωτήρος με τα καλά μαγαζιά σέρνεται και προσπαθεί, η Φίλωνος έχει σβήσει και η Τσαμαδού ρίχνει συνέχεια ποιότητα και τιμές για να κρατηθεί.
Μια πόλη που θέλει να ζήσει και δεν μπορεί.
Ποιος θα τη βοηθήσει;
